[صفحه اصلی ]    
بخش‌های اصلی
درباره پایگاه::
اخبار و رویدادها::
مقالات::
قوانین::
::
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
آخرین مطالب بخش
:: کاهش عوامل خطر: هیچ وقت خیلی زود نیست، هیچ وقت خیلی دیر نیست
:: افزایش ۲۴ برابری جمعیت سالمندان طی یک قرن
:: مصاحبه دکتر شریفی : سالمندی آخر خط نیست
:: نگرانی‌ها از حذف ردیف بودجه حمایت از معلولان
:: راه‌اندازی باشگاه‌هایی برای سلامت اجتماعی نوجوانان محلات از سال ۱۴۰۲
:: قانون جوانی جمعیت در موضوع مقابله با سقط نیاز به اصلاح دارد
:: از سوی سازمان بازرسی کل کشور صورت گرفت
:: ۱۶ ورزشکار به اردوی تیم ملی بسکتبال با ویلچر بانوان دعوت شدند توسط · منتشر شده ۵ بهمن ۱۴۰۱ · بروز رسانی شده ۵ بهمن ۱۴۰۱ بانوان بسکتبال با ویل
:: احتمال شناسائی بیماری آلزایمر ده سال پیش از بروز علائم
:: مرکز عملیات هوشمند اورژانس اجتماعی راه‌اندازی می‌شود
:: تجربه لذت بازی با PS۵ برای معلولان
:: نمایشگاه عروسک‌های با نیازهای ویژه و کتاب‌های حسی لمسی برگزار می‌شود
:: ما با هم به رویاهامان می‌رسیم
:: پیام آنتونیو گوترش دبیرکل سازمان ملل متحد به مناسبت روز جهانی افراد دارای معلولیت
:: قابلیت جدید گوگل پلی به یافتن سریع اپلیکیشن‌های بهینه‌شده برای افراد کم‌توان کمک می‌کند
:: یادداشت مدیرعامل انجمن حمایت از حقوق کودکان به بهانه روزجهانی منع کار کودک
:: رییس انجمن مددکاران اجتماعی ایران : این برچسب که عموم کودکان کار در باندها هستند را قبول ندارم/ مشکل، خانواده فقر است
:: اطلاعیه فراخوان مقاله برای کنفرانس منطقه ای آسیا و اقیانوسیه ۲۰۲۱
:: تفاهم نامه همکاری بین دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی و شبکه ملی توانبخشی کشور امضا شد
:: ثبت‌نام دوره‌های آموزش آنلاین رایگان خیریه رعد ویژه افراد دارای معلولیت آغاز شد
مفاد قانون جامع معلولین

ماده1. دولت موظف است زمینه های لازم را برای تأمین حقوق معلولان، فراهم وحمایت های لازم را از آنها به عمل آورد.

 تبصره. معلول در این قانون به افرادی اطلاق میگردد که به تشخیص کمیسیون پزشکی سازمان بهزیستی براثر ضایعه جسمی، ذهنی،روانی یا توأم ، اختلال مستمر در سلامت و کارایی عمومی وی ایجاد گردد. به طوری که موجب کاهش استقلال فرد در زمینه های اجتماعی و اقتصادی شود.

ماده 2. کلیه وزارتخانه ها، سازمانها وموسسات و شرکتهای دولتی و نهادهای عمومی و انقلابی موظفند در طراحی، تولید و احداث ساختمانها و اماکن عمومی و معابر و وسایل خدماتی به نحوی عمل نمایند که امکان دسترسی و بهره مندی از آنها برای معلولان همچون افراد عادی فراهم گردد.

تبصره1. وزارتخانه ها ، سازمانها و موسسات و شرکتهای دولتی و نهادهای عمومی و انقلابی موظفند جهت دسترسی و بهره مندی معلولان ، ساختمانها و اماکن عمومی ، ورزشی ، تفریحی ، معابر و وسایل خدماتی موجود را در چهارچوب بودجه های مصوب سالانه خود مناسب سازی نمایند.
تبصره 2. شهرداریها موظفند از صدور پروانه احداث و پایان کار برای آن تعداد از ساختمانها و امکان عمومی و معابری که استانداردهای تخصصی مربوط به معلولان را رعایت نکرده باشند خودداری نمایند.
تبصره 3 . سازمان بهزیستی کشور مجاز است بر امر مناسب سازی ساختمانها و اماکن دولتی و عمومی دستگاه های مذکور در ماده فوق نظارت و گزارشات اقدامات آنها را درخواست نماید.
تبصره 4 . آیین نامه اجرایی ماده فوق ظرف سه ماه مشترکا توسط وزارت مسکن و شهرسازی ، سازمان بهزیستی کشور و سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور تهیه و به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.
ماده 3. سازمان بهزیستی کشور موظف است در چارچوب اعتبارات مصوب در قوانین بودجه سالانه اقدامات ذیل را به عمل آورد:

    الف . تامین خدمات توانبخشی ، حمایتی ، آموزشی و حرفه آموزی موردنیاز معلولان با مشارکت خانواده های معلولان و همکاری بخش غیردولتی (خصوصی ، تعاونی ، خیریه) و پرداخت یارانه (کمک هزینه ) به مراکز غیردولتی و خانواده ها .

  ب. گسترش مراکز خاص نگهداری ، آموزشی و توانبخشی معلولان واجد شرایط (معلولان نیازمند ، معلولان بی سرپرست ، معلولان مجهول الهویه ، معلولان با ناهنجاریهای رفتاری) با همکاری بخش غیر دولتی و پرداخت تسهیلات اعتباری و یارانه (کمک هزینه) به آنها.

  ج. تامین و تحویل وسایل کمک توانبخشی موردنیاز افراد معلول .

  د. گسترش کارگاه های آموزشی ، حمایتی و تولیدی معلولان و ارایه خدمات توانبخشی حرفه ای به معلولان جهت توانمندسازی آنان.

  تبصره . کارگاه های آموزشی ، حمایتی و تولیدی معلولان موضوع ماده فوق از شمول قانون کار مصوب 29/8/1369مستثنی خواهد بود.

ماده 4- معلولان می توانند در استفاده از امکانات ورزشی ، تفریحی ، فرهنگی و وسایل حمل و نقل دولتی (مترو ، هواپیما ، قطار) از تسهیلات نیمه بها بهره مند گردند.

تبصره . وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ، سازمان تربیت بدنی و شهرداریها موظفتند کتابخانه ، اماکن ورزشی ، پارک و امکان تفریحی خود را به نحوی احداث و تجهیز نمایند که امکان بهره مندی معلولان فراهم گردد.
ماده 5. افراد تحت سرپرستی معلولان با معرفی سازمان بهزیستی کشور تحت پوشش بیمه خدمات درمانی و معلولان تحت پوشش بیمه خدمات درمانی و بیمه مکمل درمانی قرار می گیرند.

ماده 6. یکی از فرزندان اولیایی که خود ناتوان و معلول بوده (هر دو یا یکی از آنها معلول باشد) و یا حداقل دو نفر از فرزندان آنها ناتوان و معلول باشد از انجام خدمت وظیفه عمومی معاف می گردد.

تبصره . همسرانی که زن ناتوان و معلول خود را سرپرستی می نمایند مادامی که سرپرستی همسر ناتوان و معلول را برعهده داشته باشند از انجام خدمت وظیفه عمومی معاف می گردند.

ماده 7. دولت موظف است جهت ایجاد فرصت های شغلی برای افراد معلول تسهیلات ذیل را فراهم نماید:
الف. اختصاص حداقل سه درصد از مجوزهای استخدامی (رسمی ، پیمانی ، کارگری) دستگاه های دولتی و عمومی اعم از وزارتخانه ها ، شرکتها و موسسات ، شرکتها ، نهادهای عمومی و انقلابی و دیگر دستگاه هایی که از بودجه عمومی کشور استفاده می نمایند به افراد معلول واجد شرایط .

  ب. تامین حق بیمه سهم کارفرما توسط سازمان بهزیستی کشور و پرداخت آن به کارفرمایانی که افراد معلول را به کار می گیرند .

  ج. پرداخت تسهیلات اعتباری به واحدهای تولیدی ، خدماتی ، عمرانی و صنفی و کارگاه های تولیدی حمایتی در مقابل اشتغال افراد معلول به میزانی که در قوانین بودجه سالانه مشخص می گردد .
د. پرداخت تسهیلات اعتباری خوداشتغالی (وجوه اداره شده) به افراد معلول به میزانی که در قوانین بودجه سالانه مشخص می گردد.

  ه . پرداخت تسهیلات اعتباری (وجوه اداره شده) جهت احداث واحدهای تولیدی و خدماتی اشتغالزا به شرکتها و موسساتی که بیش از شصت درصد سهام و سرمایه آنها متعلق به افراد معلول است.
و. اختصاص حداقل شصت درصد از پستهای سازمانی تلفنچی (اپراتور تلفن) دستگاه ها ، شرکتهای دولتی و نهادهای عمومی به افراد نابینا و کم بینا و معلولان جسمی ، حرکتی .

  ز. اختصاص حداقل شصت درصد از پست های سازمانی متصدی دفتری و ماشین نویسی دستگاه ها ، شرکتها و نهادهای عمومی به معلولین جسمی ، حرکتی.

تبصره 1. کلیه وزارتخانه ها ، سازمانها ، موسسات و شرکتهای دولتی و نهادهای عمومی و انقلابی مجازند تا سقف مجوزهای استخدامی سالانه خود ، افراد نابینا و ناشنوا و معلولین ضایعات نخاعی واجد شرایط را رأسا به صورت موردی و بدون برگزاری آزمون استخدامی به کار گیرند.

  تبصره 2. سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور موظف است سه درصد از مجوزهای استخدامی سالانه وزارتخانه ها ، سازمانها ، موسسات دولتی ، شرکتها و نهادهای عمومی و انقلابی را کسر و در اختیار سازمان بهزیستی کشور قرار دهد تا نسبت به برگزاری آزمون استخدامی اختصاصی برای معلولین واجد شرایط با همکاری سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور اقدام و معلولین واجد شرایط پذیرفته شده را حسب مورد به دستگاه مربوطه معرفی نماید.

  تبصره 3. سازمان بهزیستی کشور مجاز است در قالب اعتبارات مصوب خود ، صندوق فرصت های شغلی معلولان و مددجویان بهزیستی را ایجاد و اساسنامه آن را به تصویب هیات وزیران برساند.

  تبصره 4. سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور موظف است آموزش های لازم فنی و حرفه ای را متناسب با بازار کار برای معلولان به صورت رایگان و تلفیقی تامین نماید.

ماده 8. معلولان نیازمند واجد شرایط در سنین مختلف می توانند با معرفی سازمان بهزیستی کشور از آموزش رایگان در واحدهای آموزشی تابعه وزارتخانه های آموزش و پرورش ، علوم ، تحقیقات و فناوری ، بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی و دیگر دستگاه های دولتی و نیز دانشگاه آزاد اسلامی ، بهره مند گردند.
تبصره . آیین نامه اجرایی این ماده مشترکاً توسط سازمان بهزیستی کشور و وزارتخانه های مذکور و دانشگاه آزاد اسلامی ظرف مدت دو ماه پس از ابلاغ این قانون تهیه و به تصویب هیات وزیران خواهد رسید.
ماده 9. وزرات مسکن و شهرسازی ، بانک مسکن و بنیاد مسکن انقلاب اسلامی موظفند حداقل ده درصد از واحدهای مسکونی احداثی استیجاری و ارزان قیمت خود را به معلولان نیازمند فاقد مسکن اختصاص داده و با معرفی سازمان بهزیستی کشور در اختیار آنان قرار دهند.

تبصره 1. سیستم بانکی کشور مکلف است ، تسهیلات اعتباری یارانه دار مورد نیاز احداث و خرید مسکن معلولان را تأمین کند و به معلولان یا تعاونی های آنها و یا موسسات خیریه ای که برای معلولان مسکن احداث می نمایند پرداخت کند.

  تبصره 2. سازمان ملی زمین و مسکن موظف است زمین مورد نیاز احداث واحدهای مسکونی افراد معلول فاقد مسکن را به نرخ کارشناسی تهیه و در اختیار افراد مذکور یا تعاونی ها و موسسات خیریه ای که برای آنان مسکن احداث می نمایند قرار دهد.

  تبصره 3. معلولان از پرداخت هزینه های صدور پروانه ساختمانی ، آماده سازی زمین و عوارض نوسازی معاف می گردند.

  تبصره 4. سازمان بهزیستی کشور موظف است در قالب اعتبارات مصوب خود در قوانین بودجه سالانه و کمکهای یارانه ای اشخاص حقیقی و حقوقی نسبت به احداث واحدهای مسکونی برای معلولان و مددجویان اقدام و مالکیت یا بهره برداری آنها را مطابق آیین نامه ای که سازمان بهزیستی کشور با همکاری وزارت مسکن و شهرسازی و سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور تهیه و به تصویب هیات وزیران می رسد به معلولان و مدد جویان واحد شرایط واگذار نماید.

ماده 10. میزان کمک هزینه (یارانه) پرداختی سازمان بهزیستی کشور به مراکز غیردولتی (روزانه و شبانه روزی) بابت نگهداری ، خدمات توانبخشی و آموزشی و حرفه آموزی معلولان همه ساله با درنظر گرفتن نرخ تمام شده خدمات و تورم سالانه مشترکا توسط سازمان بهزیستی کشور و سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور وزارت بازرگانی تهیه و قبل از خرداد ماه هر سال به تصویب هیات وزیران خواهد رسید.
ماده 11. مرکز آمار ایران مکلف است در سرشماری های عمومی جمعیت کشور به نحوی برنامه ریزی نماید که جمعیت افراد معلول به تفکیک نوع معلولیت آنها مشخص گردد.

ماده 12. سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران موظف است حداقل دو ساعت از برنامه های خود را در هر هفته در زمان مناسب به برنامه های سازمان بهزیستی کشور و آشنایی مردم با توانمندیهای معلولین اختصاص دهد.

ماده 13. سازمان بهزیستی کشور موظف است با ایجاد ساز و کار مناسب ، نسبت به قیمومیت افراد معلول اقدام نماید ، دادگاهها موظفند در نصب یا عزل قیم افراد معلول صرفا از طریق سازمان مذکور عمل و مبادرت به صدور حکم نمایند.

تبصره 1. سازمان بهزیستی کشور موظف است جهت دفاع از حقوق افراد معلول ، در محاکم قضایی وکیل تعیین نموده و به دادگاه مربوطه معرفی کند.

  تبصره 2. آیین نامه اجرایی این ماده ظرف مدت سه ماه مشترکا توسط سازمان بهزیستی کشور و وزارت دادگستری تهیه و به تصویب هیات وزیران خواهد رسید.

ماده 14. مودیان مالیاتی می توانند از طریق سازمان بهزیستی کشور و با نظارت آن جهت احداث مراکز توابخشی ، درمانی و حرفه آموزی و مسکن مورد نیاز افراد معلول اقدام نمایند . گواهی هزینه مودیان مالیاتی در موارد فوق که به تایید سازمان بهزیستی کشور رسیده باشد به عنوان هزینه قابل قبول مالیایت آنان تلقی می گردد.

تبصره . آیین نامه اجرایی این ماده مشترکا توسط سازمان بهزیستی کشور و وزارت امور اقتصادی و دارایی ظرف مدت سه ماه پس از ابلاغ قانونی تهیه و به تصویب هیات وزیران خواهد رسید.

ماده 15. روسای سازمانهای بهزیستی استانها مجازند در جلسات شورای برنامه ریزی و توسعه استان و گروه های کاری آن به عنوان عضو شرکت نمایند.

تبصره . به منظور کمک به اشتغال معلولان و مددجویان رئیس سازمان بهزیستی کشور مجاز است در جلسات شورای عالی اشتغال شرکت نماید.

ماده 16. اعتبار مورد نیاز اجرای این قانون از محل منابع زیر تامین می گردد:

1. محل اعتباراتی که دستگاهها و نهادها حسب وظایف قانونی در قوانین بودجه سالانه منظور می نمایند.
2. از محل اعتبارات هزینه ای و تملک سرمایه ای سازمان بهزیستی کشور که تاکنون از محل اعتبارات مذکور خدمات لازم را به معلولان ارایه می داده است.

  3. از محل وجوه واصله از اجرای طرح هدفمند کردن یارانه ها در کشور.

  4. از محل صرفه جویی در هزینه های دستگاه ها و شرکتهای دولتی و نهادهای عمومی که میزان سالانه آن برای هر یک از دستگاه ها و شرکت ها و نهاد ها را هیأت وزیران مشخص می نماید.

  تبصره 1. آیین نامه اجرایی این ماده توسط سازمان بهزیستی کشور و سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور تهیه و به تصویب هیات وزیران خواهد رسید.

  تبصره 2. آن تعداد یا بخشی از مواد این قانون که نیاز به اعتبار جدیدی داشته باشد مادامی که اعتبار لازم از محل منابع مذکور در این ماده .تامین نگردد ، اجرا نخواهد شد.

:: چکیده ۵۷ سال دوستی با مرحوم محمدحسن خاکساری به قلم تقی ناصر شریعتی ::
 | تاریخ ارسال: 1398/12/23 | 

چکیده ۵۷ سال دوستی با مرحوم محمدحسن خاکساری به قلم تقی ناصر شریعتی

به یاد دوست سفر کرده ام و برای شاگردان فردا که از استاد جز نامی در یاد و نوشته ای در دست نخواهند داشت.
(ت.ن.شریعتی)

دوستان انجمن مددکاران اجتماعی ایران در سکوت و بهت بعد از پر کشیدن استاد محمد حسن خاکساری از این بینوای آتش گرفته خواستند که اگر یادی و خاطره ای از نیم قرن همنشینی و هم صحبتی با آن یار دیرین دارم بنویسم تا شاید ادای دینی به او شده باشد. کار سختی است. زمانه هم زمانه ی مناسبی نیست. همه سر در گریبان و لحظه شمار که این طاعون زمان در قرن بیست ویکم با آن ها و عزیزانشان چه خواهد کرد.

اما می نویسم، زیاد و کمش را دیگرانی که با او حشر و نشری داشتند یا شاگردیش را تجربه کردند کم و زیاد خواهند کرد.

اولین روز های پاییز ۱۳۴۵ خورشیدی است، برگ های طلایی چنار های خیابان پهلوی- ولی عصر امروز- وهوای روح افزای آن بالا های شهر، ساختمانی نوساز و براقِ زینت شده با شبکه هایی از آجر های فیروزه ای که هر جوان تازه رسیده ای چون من را متحیر می کند که این جا دانشگاه است یا مسجد یا موزه؟ چند پله و نرسیده به در ورودی چند جوان دختر و پسر گرم گفتگو. نگاه من سرگردان میان در و دیوار و تماشای آشکار و دزدانه ی لبخند این جمع ناآشنای هزار بار آشنا. پرسش های من همه بر دهان آن ها اینجا کجاست؟ تو هم امسال قبول شدی؟ مددکاری اجتماعی یعنی چی؟حالا باید چکار کنیم؟ لهجه ای متفاوت اما برای من که همسایه کرمانشاه بودم نسبتا آشنا. سلام، شما کرمانشاهی هستید؟ بله شما چی؟ من همسایه شما هستم. و این شد که رشته ی پیوندی میان دو دوست برقرار شد و ماندگار شد و شد ونمی دانم تا کی ماندگارخواهد ماند.

محمد حسن خاکساری یا همان حسن، نامی که همه همکلاسی ها و همدوره ای ها راحت تر بودند که به این نام کوتاه اما صمیمی صدایش کنند، در سال ۱۳۲۳ خورشیدی در شهر کرمانشاه در خانواده ای پر اولاد و در سایه ی پدری عارف مسلک و مادری مقید به اصول و احکام، پای به این جهان گذاشت و تا پایان تحصیلات متوسطه در آن فضا بالید. نمی دانم چطور شد که حسن سر از آموزشگاه خدمات اجتماعی در آورد. من خودم آگهی پذیرش آموزشگاه را در یک روزنامه دیده بودم. کِی؟ یک روز که در پارک خیام داشتم کتاب کلیله و دمنه را شخم می زدم تا برای کنکور آماده شوم. چه کنکوری؟چه رشته ای؟ هرچه باشد ادبیات که دارد. اما هیچ وقت از حسن نپرسیدم تو چطور سر از اینجا درآورده ای. گمان نمی کنم که او هم از من چنین چیزی پرسیده باشد. آخر چه فرقی می کند؟ مهم این است که اینجاییم.

اولین جلسه اولین درس اولین ترم تحصیلی روانشناسی عمومی با دکتر ابراهیم هاشمی. خوب حالا قراره ما چکاره بشویم؟ مددکاراجتماعی. یعنی چی؟ حالا من با وزارت دارایی چه کنم. مثلا اول نفر قبولی آنجا هستم و دو جلسه هم سر کلاسش رفته ام. اگر آنجا را ادامه بدهم می شوم ممیز مالیاتی. من از کلمه ی ممیز خنده ام می گیره. آخر ممیز فقط لا به لای عددها پیدا میشه. حالا ممیز یعنی چی؟ لابد به هر کس بگویم من ممیزم به من می خندد. باز مددکار اجتماعی معنی داره ، لا اقل خنده دار نیست. تازه دانشجو های اینجا کجا و دانشجو های درب و داغون آنجا کجا. چنارها و گل های خیابان پهلوی کجا و دود ودم وزارت دارایی و خیابان باب همایون کجا؟ واین شد که ما شدیم دانشجوی مددکاری اجتماعی، دوست و همکلام حسن. با آن خنده های پخش در پهنای صورتش و پیشانی بلندش و لهجه ی کردی شیرینش که کم کَمک با گذر زمان رنگ باخت.

 
 
از راست: حسن خاکساری، تقی ناصر شریعتی و آقای رحمانی- اسفندماه ۱۳۴۷- آموزشگاه خدمات اجتماعی تهران

حسن سر به سر همه می گذاشت. برای هر کس مضمونی داشت و هر وقت مناسب می دید برایش کوک می کرد. نمی دانم چقدر از درس روانشناسی را گذرانده بودیم که با مفهوم عقده های روانی آشنا شده بودیم. یک جمله ی تاریخی گفت: خیلی از این کارهایی که ما می کنیم به خاطر همان”حقارتَکه ی خومانَه”- به لهجه فارسی یعنی احساس حقارتی که می کنیم. و این شد تکیه کلام او ومن تا آخرین روزی که چند ماه پیش تصادفا در ایستگاه مترو دیدمش و باز هم گفتیم و به عمر سپری شده خندیدیم. می گفت به ضرب قرص و دارو زندگی می کنم و گفته اند باید برای قلبت باطری بگذاریم و من هم گفته ام حالا باشد تا بعد.

حسن منضبط ترین و با اخلاق ترین دانشجوی کلاس بود و به باور بیشتر بچه ها با سواد ترین. کار هایی هم می کرد که لج خیلی ها را در می آورد. یک بار به استاد که نمی دانم استاد چه درسی بود اعتراض کرد که چرا به من بالاترین نمره را داده اید، من که خودم می دانم چقدر بد نوشته ام! و حیرت دیگران که این دیگه کیه. اما لابد در جلساتی که سرپرستان کارورزی با هم داشته اند ذکر خیرش زیاد بوده که تا برسیم به سال دوم دیگر برای سرپرستان شخصیتی متفاوت شده بود. تابستان ۱۳۴۷ زلزله شدیدی در کاخک گناباد خراسان رخ داد و بعد از چند روز آموزشگاه تصمیم گرفت تا گروه هایی از دانشجویان را برای کمک- شاید هم برای مشاهده و یادگیری- به شهر های زلزله زده اعزام کند. من جزء گروه اول و حسن جزء گروه دوم اعزام شدیم. اما همه جا پیچید که سرپرست گروه همه کار ها را سپرده به دست حسن که دانشجوی سال دوم است. حسن پر انرژی بود و به شدت احساس مسؤلیت می کرد و اعتماد سرپرستان را جلب می نمود. واقعیت این بود که درک و فهم او از مساله های اجتماعی بیشتر از حد انتظار سرپرستان بود. در کارورزی سال سوم عملا مسؤلیت اداره ی برنامه های ویژه نوجوانان را در مرکز رفاه خانواده بی سیم نجف آباد عهده دار شد و جناب فرزانفر که رئیس آن مرکز و معاون خانم فرمانفرماییان بود و امید که عمرش دراز باد، از این بابت دست او را باز گذاشته بود. به روایت یکی از بچه های آن روز مرکز و استاد دانشگاه امروز، بسیاری از آن بچه ها بازیگرانی سرشناس یا نویسندگانی خوشنام شدند.

حسن بعد از اتمام دوره ی لیسانس علاوه بر سرپرستی تعدادی از دانشجویان دستیار آموزشی خانم- ستاره فرمانفرماییان- شد. راستی این را بگویم که همگان چه استاد و چه دانشجو، چه کارمند و چه هر کس که در فضای مددکاری اجتماعی بود و تا امروز هم خانم فرمانفرماییان را “خانم” می گفتند و می گویند. خانم گفته، خانم خواسته، خانم موافقه، خانم موافق نیست و و و و. این لقب کوتاه گویای خیلی چیز ها بود. صمیمیت، تمرکز قدرت، درستی تصمیم، اعتماد، پشت گرمی و البته این که خانم با دیگران فرق دارد. باری، حسن شاید نزدیک به ده سال همکار و دستیار نزدیک و مورد اعتماد خانم بود. هنوز بسیاری از مددکاران اجتماعی که لابد حالا بازنشسته شده اند خاطرات کلاس های درس خانم را که گاه حسن به تنهایی اداره می کرد به یاد دارند. راستی این راهم بگویم که او همزمان که مدرس و دستیار آموزشی بود دانشجوی فوق لیسانس مدیریت خدمات اجتماعی آموزشگاه هم شد. شایداز اولین دانشجویان این دوره که به تازگی تشکیل شده بود.

استاد حسن خاکساری در سالهای انتهایی عمر
همین دو سه روز پیش که دیگر حسن رفته و یادش باقی مانده یکی از مددکاران می گفت بعد از خانم حسن بیشترین نقش را در توسعه ی مددکاری اجتماعی ایران را داشت. من نمی دانم چقدر خودش به این گفته باور داشت اما هر چه هست هیچ کس نمی تواند نقشی را که حسن در چند سال همکاری با خانم ایفا کرد کم اهمیت بشمارد.

پرسیدم حسن آخر چه شد؟ چرا آموزشگاه را ول کردی؟ همان خنده های همیشگی یعنی که نپرس و دنبال نکن. آخر زن و بچه ات چی؟ چشم غره ی معروف که یعنی من از اصولی که به آن ها باور دارم به خاطر هیچ چیز کوتاه نمی آیم و تو هم بیشتر از این نپرس. آخر خودت میگی که خانم پیغام فرستاده که برگرد، کمکت می کنم تا صاحبخانه شوی. و باز چشم غره که یعنی من و منت پذیری؟!

 

حالا دیگرحسن مددکار اجتماعی بیمارستان معتادان است نه استاد و دستیار آموزشی، ناراضی هم نیست آخر این روز ها همه گفتگو ها در مورد انقلاب است و التهابات بعد از آن و این که کی کجا کار می کند، این بیمارستان یا آن یکی فرقی نمی کند و اهمیتی ندارد.

همه جا بحث سیاسی است. مقابل دانشگاه تهران هر روز غُلغله است. گروه ها و حزب ها و فرقه ها هر کدام برای خودشان تبلیغ می کنند. دعوا و زنجیر کشی اتفاقی عادی است. دکه های روزنامه فروشی نمایشگاهی است از روزنامه های شناخته شده و ناآشنا. از نسیم شمال که بعد از چند دهه دوباره سر بلند کرده بود تا چلنگر که نمی دانم چند سال توقیف بوده تا کارگر و اتحاد و باختر امروز و وارلیق و ایرانشهر و هرچه در تاریخ مشروطیت و بعد از آن اسمی داشته و فعالیتی می کرده یا نمی کرده.

یک روز خبر می رسد که حسن را کتک زنان برده اند. کجا؟ کسی نمی داند، کِی؟ هفتِ صبح. رفتم بیمارستان معتادان از همکاران که بعضی هایشان مددکار بودند و می شناختمشان پرس و جو کردم. معلوم شد روز گذشته بین او ویکی از خانم های کارمند بیمارستان جر و بحث سیاسی در می گیرد و حسن حسابی از خجالت آن خانم در آمده و دیگر نمی دانیم چه شده؟ رئیس بیمارستان پریشان از این که چه شده و چه باید کرد. لهجه اصفهانی شیرین و تکیه کلام اختصاصی خودش که بار ها تکرار کرد. “به جان خدا” این جوان خیلی پسر خوبیه هر جا باشه پیداش می کنیم. تلفن تلفن تلفن به هر جا و به هر کس. ردِ حسن پیدا شد، بازداشتگاه پشت مجلس. در تاریک و روشن عصر اتومبیل آقای رئیس جلو در بیمارستان توقف کرد.رئیس خندان و پیروز مند”به جان خدا” آوردمش. و به دنبالش حسن با صورت کبود و ورم کرده، اما همان خنده ها به پهنای تمام صورتِ پف کرده و له شده اش و چشم های پرسان من و همکارانش.

جنگ است و آژیر قرمز و حجله های نشسته در کنار همه ی خیابان های تهران مزین به عکس های جوانانِ پر کشیده به آسمان و فریاد چشم هایشان که بشتابید و بهشت را دریابید. اما جبهه اینجا نیست سرتا سر غرب است و خطه ی جنوب است. حسن به سرش زده که کوچ کند به کرمانشاه و به زیر بمباران ها. زن وبچه ات چی؟ اگر بیایند می برمشان. و رفت و بردشان. و شد مددکار اجتماعی یکی از بیمارستان های وزارت بهداری آن زمان.
چند روزی است که یار سوم از جمع ما که مددکار اجتماعی بهزیستی مازندران بود بعد از بگو مگویی که با رئیس مربوطه داشته و سکته ای ناگهانی دار فانی را وداع گفته. همکلاسی ها افسرده و ماتم زده. خبر می رسد که حسن هم سکته کرده اما زنده است. چه باید کرد؟ دوست، آشنا، بستری بیمارستان. توصیه پزشکان این است که باید عمل قلب باز شود و در ایران مقدور نیست. اگر شورای عالی پزشکی مجوز بدهد باید برای عمل به انگلستان برود. شاگردان حسن کمک کردند و تشریفات شورا انجام شد و حسن به سلامتی برای عمل قلب راهی انگلستان شد، همراه همسرش که باید از او پرستاری می کرد.

خوب الحمدلله به خیر گذشت، از بیمارستان های آنجا بگو. خوب بود ما که از انگلستان چیزی نفهمیدیم، همه اش در بیمارستان بودیم و وقتی مرخص شدیم برگشتیم به تهران و حالا هم راهی کرمانشاه.

حسن دوباره چه شده؟ حراست بیمارستان کرمانشاه گزارش بدی برایم نوشته و فعلا از کار برکنار شده ام. حالا می خواهی چه کار کنی؟ هر کاری بشه. میرم کارگری می کنم. با این قلب وصله پینه ای؟ مشکلی ندارم. و حسن شد راننده ی توزیع نان فانتتزی. هر روز به ده ها ساندویچ فروشی سر می زد و برایشان نان می برد. یک شب که دور هم بودیم گفت صاحبکارم گفته برو برای منزل خرید کن و این گونی برنج را هم ببر منزل. من هم نه نگفتم اما بی انصاف خانه اش طبقه پنجم بود و من هم نامردی نکردم گونی را کول کردم و رفتم طبقه ی پنجم. شرح ماجرا را در جمع دوستانه ای که با بعضی مدیران سازمان بهزیستی داشتیم گفتم. یکی از حضار که شیفته ی صادق انقلاب بود و نفوذی هم داشت به غیرت انقلابیش برخورد و گفت یک روز او را –حسن را- دعوت کن با هم گپی بزنیم. دعوت همان و اجابت دعوت از طرف حسن شگفت آور. دل ها یشان و باور هایشان با هم جور درآمده بود. شاید هم مثل دو قطب غیر همنام آهن ربا یکدیگر را جذب کرده بودند و حسن شد معاون آموزشی دفتر آموزش و پژوهش سازمان بهزیستی کشور. حسن دوباره به عشقش رسیده بود به آموزش، به دانشجو، به مددکاری، به کلاس درس. بیشتر روز ها اولین کسی بود که وارد ساختمان آموزش می شد و اغلب آخرین کسی که از آنجا خارج می شد. گمان می کنم کتاب هایی که باعنوان اصول مددکاری نوشتو منتشر کرد در همان سال ها بود، کتاب هایی که هنوز هم در دست دانشجویان مددکاری اجتماعی دست به دست می شود و به عنوان کتاب مرجع از آن نام می برند.


باز هم تغییرات مدیریتی در سطوح بالای سازمان بهزیستی و سلیقه ی مشکل پسند حسن و رها کردن درس و کلاس و دانشجو و پناه بردن به یک مرکز نگهداری از کودکان معلول در کسوت مددکار اجتماعی، بدون هیچ پسوند وپیشوندی متناسب با آن پیشینه ی کاری و محبوبیت و اثربخشی آموزشی که داشت. وقتی به دیدنش رفتم بچه های معلول بعضی با ویلچر و بعضی لنگ لنگان و آب از دهان آویزان دور مردی میانسال را گرفته بودند. یکی به موهای خاکستریش دست می کشید و یکی دستش را در دست او گذاشته بود و حسن با موی جو گندمی و سبیل همیشگی گویی که در گوشه ای از بهشت و دور از چشم مدعیان و عنوان داران با بهشتیان خوش می گذراند. حیف که وقت ناهار بچه ها شد و پراکنده شدند و عشق بازی حسن را با حرفه اش بیش از آن ندیدم. وحسن لقمه ای را که از خانه آورده بود و هر روز می آورد پشت میز کارش گاز می زد. حسن مگر اینجا به پرسنل غذا نمی دهند؟ پاسخش کوتاه بود، اما برای من که دیگر خوب می شناختمش و سابقه ی رد پیشنهاد کمک برای خرید خانه در اوج جوانی و واگذاری اتومبیل از سوی بالاترین مقام سازمان در میانسالی را از او داشتم، دور از انتظار نه. “من حقوق می گیرم غذا مال بچه ها است”. ومن شرمنده از پرسش نابجای خودم.

و بازنشستگی و خانه نشینی و رد هر دعوتی برای تدریس و دیدار ی با دوستان و یاران همکلاسی یا همکارانِ هر جا که روزی گذارش افتاده بود، یا پیشنهاد انجمن مددکاری اجتماعی ایران برای برگزاری نشست بزرگداشت خدماتش به مددکاری اجتماعی و جواب همیشگیش به من که”برو پی کارت”. ونوشتن و نوشتن و نوشتن. روز تا شب و شب تا وقت خواب ستاره ها ی آسمان. و جمعه ی سیاهِ غرقه در جهنم کرونا در نیمه ی اسفند 1398 که پر کشید و دوستدارانش را تنها گذاشت.

دخترش می گوید: “این شعر را همیشه زمزمه می کرده تا آنجا که نوه هایش کل شعر را حفظ کرده اند”:

به کجا چنین شتابان؟
گون از نسیم پرسید
(دل من گرفته زینجا
هوس سفر نداری
ز غبار این بیابان؟)
همه آرزویم، اما
چه کنم که بسته پایم…
به کجا چنین شتابان؟
به هر آن کجا که باشد به جز این سرا سرایم
سفرت به خیر! اما، تو و دوستی، خدا را
چو ازین کویرِ وحشت به سلامتی گذشتی
به شکوفه ها به باران
برسان سلام ما را!

بهار در راه است و چنارهای خیابان ولی عصر چشم به آجر های فیروزه ای دوخته اند تا مگر یک بار دیگرحسن را با خنده هایی که در پهنای صورتش پخش بود ببینند. چه انتظار بیهوده ای.

نویسنده: آقای تقی ناصر شریعتی- از موسسین انجمن مددکاران اجتماعی ایران
http://socialwork.ir
  
تسهیلات مطلب
سایر مطالب این بخش سایر مطالب این بخش
نسخه قابل چاپ نسخه قابل چاپ
ارسال به دوستان ارسال به دوستان


CAPTCHA
::
کلیدواژه ها: استاد دانشگاه | مرحوم استاد محمد حسن خاکساری | مددکاری اجتماعی | سازمان بهزیستی کشور | کتاب مبانی مددکاری اجتماعی | ناصرشریعتی | خاطرات |
دفعات مشاهده: 1355 بار   |   دفعات چاپ: 345 بار   |   دفعات ارسال به دیگران: 0 بار   |   0 نظر
اولین سایت مددکاری اجتماعی ایران http://www.socialworkeriran.com
Persian site map - English site map - Created in 0.07 seconds with 44 queries by YEKTAWEB 4645